Winkelmand

Volg ons op Social media

Mega Man Zero / ZX Collection

Ten tijde van de Game Boy Advance was ik een hardcore fan van de Castlevania platformers, speelde de Metroids, stak elke Mario die ik kon vinden in de handheld… en toch is de hele Mega Man Zero / ZX reeks straal aan me voorbijgaan. Absurd. Schandelijk. Gelukkig heeft Capcom nu dan toch echt alle maar dan werkelijk ook álle ja álle tot aan elke laatste álle Mega Man games heruitgebracht – met deze Zero / ZX collectie als hekkensluiter.

Dus is de logische vraag: heb ik destijds wat gemist? Heel veel heb ik met de serie niet op. Na het stukbijten van mijn tanden op het fenomenale Mega Man 2 op de NES, wiens rechthoekige controllers mijn jeugdige handjes permanent misvormden, heb ik niets meer gespeeld. Toch kan ik het wel een beetje duiden: de Zero reeks is niet ontwikkeld door Capcom zelf, maar door het externe Inti Creates, waarbij serieschepper Keiji Inafune wel optrad als producent. De spellen zijn gestoeld op het Mega Man X format, waarin de actie veel furieuzer was dan voorheen: dash, dash, dash, walljump, dash, opladen en een schermvullende baas om mee af te rekenen! Maar dan op het kleine scherm natuurlijk, en dat straalt ervan af. Hoewel de spellen best ambitie hebben qua verhaal en wereld, met zijn afwisselende levels en aardige hubwereld, is het tegelijk vrij klein en beperkt. Levels zijn vrij lineair en niet al te boeiend; eerder opwarmertjes voor de vele, vele bazen die je zult gaan verslaan. En die zijn gelukkig kleurrijk en interessant, duidelijk waar deze games om draaien.

Mavericks
Lomp moeilijk is het ook. Te moeilijk voor mij en mijn vrijetijdbeperkte leven – waardoor ik extra blij ben dat Capcom een casual mode heeft ingebouwd waarbij je direct aan de slag mag met een uitgebouwde Zero. Daardoor hak en rijg je je soepeltjes een weg door de gebieden en kun je genieten van de gekke bazen en plottwists. Dat verhaal is trouwens over meerdere spellen uitgesmeerd en volstrekt onvolgbaar. Hoofdpersoon Zero is een legendarische strijder uit het verleden, die opgepikt wordt door een groep Reploidrebellen (Reploids zijn robots in de Mega Man-wereld) onder leiding van de mens Ciel. Er is een mensenbolwerk genaamd Neo Arcadia die aanneemt dat de Reploids eigenlijk Mavericks zijn, of dolgedraaide androïden. Dus is het áán! Ondertussen zijn er ook nog allerlei kleine, behulpzame elfjes en een grote Dark Elf die de boel op zijn kop zetten, en oeroude professoren die achter alles blijken te zitten. Geen touw aan vast te knopen, maar prima amusant.

Charme
En dat beschrijft deze collectie dan ook het beste: prima amusant. Hoewel ik de eerdere collecties niet heb gespeeld, vermoed ik dat je bij de Mega Man X games wat uitgebreidere games krijgt, maar verdomd als die pixelplatformers uit het GBA tijdperk niet bakkenvol charme hebben. Als je daar gevoelig voor bent, zul je dit met plezier spelen. En aangezien hier maar liefst zes games te spelen zijn, ben je zelfs in casual mode wel even bezig. (En als je zin hebt in een uitdaging helemaal, natuurlijk.)

Zo, heb ik toch nog dat gat in mijn platformhistorie kunnen dichten.

Comments

  • Link
    16 juni 2020

    wow It’s zero he’s the main at last!

Post a Comment

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.