Catherine: Full Body
Alweer acht jaar geleden verscheen Catherine voor de PlayStation 3. Atlus probeerde toen voor de verandering eens iets anders dan een Japanse RPG. Geen groep met tieners in de hoofdrol, maar een 32-jarige man; geen dungeons vol vijanden, maar een blokkentoren om te beklimmen; en geen eindeloze dialogen, maar een uiterst zorgvuldige productie vol cutscenes en een compact verhaal. Zelfs die smooth jazz-stijl uit Persona 5 vind je hier al een beetje terug. Nu maakt Catherine een terugkeer met een derde Full Body!
Als het nog niet uit mijn inleiding blijkt: ik vond de originele Catherine een fantastische game. Het heeft zo’n beetje alles wat mij, over het algemeen gezien, blij maakt in een game: belangrijke keuzemomenten die je einde beïnvloeden, een sterk verhaal en unieke gameplay. Vorig jaar liep ik over Tokyo Game Show en zag ik hoeveel werk Atlus van de Full Body-remake had gemaakt. Dat kon maar één ding betekenen: Catherine Full Body moet wel een waardige remaster worden.
Full Body voegt een derde personage toe aan het verhaal, namelijk Rin. Met Full Body heeft Atlus getracht om meer diversiteit te brengen in zowel het verhaal als in de gameplay, zodat het spel goed overeind blijft, ook acht jaar later nog. Rin neemt nog een aantal andere toevoegingen met zich mee. Zo kun je meer nummers selecteren in de jukebox, vecht er naast Katherine en Catherine nog iemand om je liefde en zijn er meer cutscenes, eindes en eventueel ook nachten toegevoegd. Waar je het spel eerst op acht verschillende manieren kon eindigen, voegt Rin daar drie nieuwe eindes aan toe.
Deze details laat ik echter maar even voor wat ze zijn, want ik wil vooral benadrukken dat mijn gevoel zegt dat er echt substantieel wat verandert in deze Full Body-remake. Het spel introduceert Rin eerder dan Katherine en Catherine, voegt tussendoor allerlei nieuwe cutscenes toe en Rin speelt een grote rol in de nachtmerries die Vincent moet zien te overleven. Als je Catherine niet hebt gespeeld, zou je aan Full Body misschien niet eens merken dat Rin er pas in de remake bij kwam.
Hoewel, aan één ding merk je het wel degelijk. Gedurende het verhaal kun je allerlei verschillende keuzes maken, morele dilemma’s als het ware. Die verwijzen naar vrijheid (Catherine) en orde (Katherine), maar Rin speelt geen rol hierin. Om de drie nieuwe eindes van Rin te bereiken, moet je enkele specifieke vragen juist beantwoorden. Dit maakt de route helaas wat onnatuurlijker dan bij Katherine of Catherine. Maar, als het je toch lukt (of als je een walkthrough gebruikt), dan krijg je er wel het meest ruime einde voor terug, met nog een aantal nachten aan extra gameplay zelfs.
Zelf heb ik met Catherine de Catherine-route (true ending) blind gehaald en met mijn Full Body-spel de Rin-route (true ending). Na deze tweede keer spelen kan ik verbazingwekkend genoeg zeggen dat Catherine mij voor de tweede keer met een geheel nieuwe plotontwikkeling compleet heeft verrast. En eigenlijk hield ik dat niet voor mogelijk, want zoveel kan de toevoeging van een nieuw personage toch niet teweeg brengen? Nou, wel dus!
Conclusie
Catherine: Full Body brengt meer nieuws dan alleen een derde lover. Zelfs als je het origineel al gespeeld hebt, heeft de game genoeg nieuwe content om een tweede keer spelen de moeite waard te maken. Misschien niet voor het volle bedrag, maar toch zeker zodra je er voor minder dan drie tientjes mee aan de slag kunt gaan, tenzij je die kekke Premium Edition wilt aanschaffen. Jammer dat je die nieuwe Rin-eindes wat lastig kunt bereiken, maar dat mag de pret niet drukken!
Afbeeldingen via https://www.catherinethegame.com/fullbody/home.html .
